بخش پنجم : مشهد شهر برترین ها در زمینه هنر و ادبیات و تاریخ
طی سال های ۵۴-۱۳۵۳ هجری شمسی یک هیات مشترک از دیرین شناسان ایرانی و فرانسوی در بررسی اطراف روستای “آبروان” در فاصله ۴۰ کیلومتری شرق مشهد، موفق به کشف ۶۰ عدد ابزار سنگی ساخته شده از کوارتز که شامل تراشه و ساطور ابزار است گردیدند که قدمت این مجموعه بین هشتصد هزار تا یک میلیون سال برآورد گردیده و متعلق به دوران پارینه سنگی قدیم (Old Paleolithic) بوده و در حقیقت قدیمی ترین نشانه انسان ابزار ساز در ایران و آسیای جنوب غربی است. بعد از این منطقه قدیمی ترین آثار بدست آمده از دوره پارینه سنگی متعلق به دوران میانی بوده و حدود ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد و در نواحی غربی و مرکزی مشاهده شده است. بدین ترتیب دشت باستانی توس و حوضه آبریز کشف رود کهن ترین و نخستین زیستگاه بشری در کل فلات ایران و بلکه جنوب غرب قاره کهن آسیاست.
ایران زمین از دیرباز کانون تولید و نشر علم و عرصه پهناور شعر و ادب در جهان بوده است. در زمانی که اروپا در تاریکی مطلق قرون وسطی فرو رفته بود هر روز چهره تازه ای از علم و ادب در ایران زمین رخ می نمود. جای جای این خاک پرگهر خاستگاه دانشمندان و فلاسفه و شعرا و عرفایی بوده که هر کدام به تنهایی می توانستند افتخار یک کشور باشند. در این میان شهرهایی بودند که شاید سهم بیشتری از زایش و پرورش این بزرگان داشتند. شهرهایی که در داخل مرزهای کنونی ایران واقعند مانند ری زادگاه زکریای رازی و شیخ کلینی، شیراز زادگاه سعدی و حافظ و ملاصدرا، گرگان زادگاه میرداماد و میر فندرسکی و فخرالدین اسعد گرگانی، قم زادگاه شیخ صدوق و ابن بابویه، کاشان شهر غیاث الدین جمشید کاشانی و محتشم کاشانی، تبریز زادگاه شمس تبریزی و خاقانی و صائب تبریزی، نیشابور زادگاه خیام و عطار و ابوسعید ابوالخیر، تربت جام زادگاه ابوالوفای بوزجانی و عبدالرحمان جامی و سبزوار خاستگاه نام آورانی چون بیهقی و عطاملک جوینی و ابن یمین در زمره این شهرها بودند. اما در این میان اگر نگاهی به نام آوران اهل توس بیندازیم خواهیم دید که این شهر زادگاه بیشترین و بزرگترین مفاخر علمی و فرهنگی و ادبی این سرزمین است. بزرگانی مانند حکیم ابوالقاسم فردوسی، خواجه نصیرالدین توسی، خواجه نظام الملک توسی، امام محمد غزالی، احمد غزالی، شیخ توسی، جابربن حیان، اسدی توسی و دقیقی توسی نام هایی هستند که هر کدام در عرصه تاریخ علم و ادب جهان کاملا شناخته شده هستند. البته برخی بزرگان مانند میرداماد نیز هر چند زاده توس نبودند ولی از کودکی در این شهر بزرگ شده و تحصیل کردند. (البته نام میرداماد در زمره بزرگان گرگان ذکر شد)
تمامی بزرگانی که نام برده شدند، نامهایی هستند که در تاریخ دنیا و جهان اسلام کاملا شناخته شده اند که عمدتا در قرون طلایی تاریخ ایران (قبل از قاجار) می زیستند. هر چند ایران زمین مشاهیر بزرگ بسیاری دارد ولی این پست بر روی مشاهیر جهانی متمرکز شده است که نه تنها همه ما بلکه همه مورخان و ادیبان و دانشمندان جهان آنها را بخوبی می شناسند.
برترینهای مشهدی سینمای ایران
مشهد سینماگران زیادی اعم از کارگردان و بازیگر و فیلمبردار و نویسنده و … را در خود پرورانده و از زمان ورود صنعت سینما به ایران، یکی از کانونهای مهم پرورش هنرمندان عرصه تئاتر و سینما بوده و هست. در زیر تعدادی از این کارگردان ها و بازیگران مشهدی که در طی سالهای متمادی موفق به کسب جوایز مختلف و معتبر داخلی و خارجی برای بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول و دوم مرد و زن شده اند، مختصرا و با ذکر نام و جوایز دریافتی معرفی می گردند:
محمد بزرگ نیا: سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای فیلم “جنگ نفتکش ها” (جشنواره فجر ۱۳۷۲)
رضا کیانیان: برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد در شانزدهمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم “آژانس شیشهای” – برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در بیستمین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم “خانهای روی آب” – برنده تندیس جشن خانه سینما برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم “خانهای روی آب” – برنده تندیس جشن خانه سینما برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم “یه بوس کوچولو” – منتخب نویسندگان و منتقدین ماهنامه سینمایی فیلم به عنوان یکی از پنج بازیگر برتر تاریخ سینمای ایران, ۱۳۸۲ – برنده تندیس حافظ برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم “یه بوس کوچولو” – برنده تندیس حافظ برای یک عمر بازی
داریوش ارجمند (البته ایشان متولد شهر بیرجند ولی بزرگ شده و رشد یافته در جامعه سینما و تئاتر مشهد هستند): برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد سال ۱۳۶۵ برای فیلم “ناخدا خورشید” – برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد سال ۱۳۷۹ برای فیلم “سگ کشی”
حامد بهداد: سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از بیست نهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم “جرم” (۱۳۸۹) – برنده تندیس بهترین بازیگر مرد جشنواره حافظ برای بازی در فیلم “روز سوم” ( ۱۳۸۸) – بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فیلم ابوظبی برای فیلم “کسی از گربههای ایرانی خبر نداره” (۱۳۸۸) – دیپلم افتخار و جایزه نقدی بخش ویدئو سینما و نگاه نو برای بازی در “دلخون” از بیست و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم فجر (۱۳۸۷)
هنگامه قاضیانی: سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم “به همین سادگی” (۱۳۸۶) – سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم “روزهای زندگی” (۱۳۹۰)
میترا حجار: سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای “متولد ماه مهر” از هجدهمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم فجر
رضا عطاران: سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی بخش نگاه نو در سیامین جشنواره فیلم فجر برای “خوابم میاد” – تندیس نقش اول مرد در پانزدهمین دوره جشن خانه سینما برای “اسب حیوان نجیبی است”
نورالدین زرین کلک (پدر انیمیشن ایران و رئیس سابق آسیفا): (۱۹۷۱) جایزه برای مدارس انیمیشن فستیوال بینالمللی فیلم آنسی فرانسه برای فیلم “وظیفه اول” – (۱۹۷۱) جایزه کلوتید کوپی فستیوال ملی فیلم بلژیک برای فیلم “وظیفه اول” – (۱۹۷۵) دیپلم افتخار فستیوال بینالمللی فیلم سان فرانسیسکو آمریکا برای فیلم “تداعی” – (۱۹۷۶) جایزه بهترین سناریو فستیوال بینالمللی فیلم سالونیکی یونان برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه” – (۱۹۷۶) لوح افتخار فستیوال بینالمللی فیلم شیکاگو آمریکا برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه” – (۱۹۷۶) جایزه نقره فستیوال بینالمللی فیلم انیمیشن پرتقال برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه” – (۱۹۷۶) لوح سپاس فستیوال بینالمللی فیلم قاهره مصر برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه” – (۱۹۷۶) جایزه بهترین سناریو فستیوال بینالمللی اوبرهاوزن آلمان برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه” – (۱۹۷۶) دیپلم افتخار فستیوال بینالمللی فیلم پاریس فرانسه برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه” – (۱۹۷۸) دیپلم افتخار فستیوال بینالمللی فیلم جیفونی ایتالیا برای فیلم “امیر حمزه دلدار و گور دلگیر” – (۱۳۶۸) جایزه ویژه هیات داوران جشنواره تهران برای فیلم “ابر قدرتها” – (۲۰۰۰) عنوان جواهر قرن بیستم از فستیوال بینالمللی فیلم آنسی فرانسه برای فیلم “دنیای دیوانه دیوانه دیوانه”
ابوالفضل عطار: جایزه بهترین فیلم فستیوال بینالمللی اسکوپیه یوگسلاوی ۱۹۹۰ برای “دوباره بر خاک” – جایزه بهترین فیلم فستیوال بینالمللی دانوبیاله اتریش ۱۹۹۰ برای “دوباره بر خاک” – جایزه بهترین فیلم فستیوال بینالمللی ایگوالادا اسپانیا ۱۹۹۱ برای “دوباره بر خاک”
ساره بیات: خرس نقرهای بهترین بازیگر زن بطور مشترک با لیلا حاتمی و سارینا فرهادی از جشنواره فیلم برلین (۲۰۱۰) برای “جدایی نادر از سیمین” – دیپلم افتخار بهترین بازیگر مکمل زن از بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر برای “جدایی نادر از سیمین” – جایزه بهترین بازیگر زن نقش مکمل از حلقه منتقدان فیلم لندن ۲۰۱۲ برای “جدایی نادر از سیمین”
جواد اردکانی: سیمرغ بلورین بخش نگاه ملی در سی امین جشنواره فیلم فجر برای “شور شیرین” – سیمرغ بلورین بخش نگاه ملی در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای “به کبودی یاس”
رفیع پیتز: برنده جایزه گران پری در جشنواره فیلم پاریس برای فیلم صنم (۲۰۰۰)
البته اسامی فوق صرفا کسانی هستند که موفق به دریافت جوایز مختلف در جشنواره های مهم داخلی و خارجی شده اند. بسیاری از بازیگران و کارگردانان بزرگ سینمای ایران نیز هستند که هر چند در این لیست قرار نگرفتند، ولی بارها کاندید دریافت جایزه در جشنواره هایی همچون جشنواره فیلم فجر شده اند و به عنوان بزرگان مشهدی سینمای ایران باید از آنها یاد کرد که از آن جمله میتوان افراد زیر را نام برد:
محمد مطیع – مهدی صباغ زاده – محمد الهی – محمد صادقی – انوشیروان ارجمند (متولد زاهدان رشد یافته در جامعه سینما و تئاتر مشهد) – مرحوم امیر قویدل – بهروز شعیبی – فریدون جیرانی (متولد بردسکن و بزرگ شده مشهد) – جواد شمقدری – محمد شیری – ساعد سهیلی – علی خزاعی فر – مهدی صباغی – رضا توکلی – سعید سهیلی (متولد تربت حیدریه و بزرگ شده مشهد) – برزو ارجمند – فلامک جنیدی – شراره دولت آبادی – ماشا الله شاهمرادی زاده – مرحوم رضا سعیدی – محبوبه بیات – دانیال عبادی – علی بکائیان – حسن رضیانی – ابراهیم وحیدزاده – آوانس اوگانیانس (در مورد ایشان به عنوان نخستین کارگردان ایرانی پست جداگانه ای در وبلاگ مندرج است)
نخستین کارگردان و فیلمساز تاریخ سینمای ایران
“آوانس گریگوری اوگانیانس” معروف به “آوانف” در سال ۱۲۷۶ در مشهد بدنیا آمد. در پنج سالگی به همراه پدر به عشق آباد ترکمنستان رفته و پس از پایان تحصیلات در مسکو به مشهد بازگشت. وی در مشهد مدیریت تالار اعتبار السلطنه را به عهده گرفت. نخستین سالن سینمای مشهد تالار اعتبارالسلطنه بود که در سال ۱۲۸۹ افتتاح شد و پس از تبریز و تهران جزو نخستین سالن های سینما در ایران بود. اوگانیانس در سال ۱۳۰۹ نخستین فیلم تاریخ سینمای ایران به نام “آبی و رابی” را ساخت و دومین فیلم ایرانی به نام “حاجی آقا آکتور سینما” نیز دومین اثر سینمایی اوست که در سال ۱۳۱۱ ساخته شد و بدین ترتیب نام خود را به عنوان نخستین کارگردان و فیلمساز تاریخ سینمای ایران جاودانه کرد. وی همچنین نخستین مدرسه آرتیستی سینما در ایران را در سال ۱۳۰۹ و نیز نخستین مدرسه از این نوع را در هند تاسیس کرد. علاوه بر عناوین فوق از وی میتوان به عنوان اولین فیلمنامه نویس اولین تدوینگر و اولین مدرس سینما در تاریخ سینمای ایران نام برد.
سینمای ایران را چه از لحاظ نرم افزاری و چه بلحاظ سخت افزاری می توان به دو دوره قبل و بعد از انقلاب ۵۷ تقسیم بندی کرد. اوج رونق صنعت سینمای ایران را می توان در دهه های ۴۰ و ۵۰ شمسی جستجو کرد. در این سالها گذشته از افزایش روزافزون اقبال عمومی به سینما، ساخت آثار پرفروش سینمایی، ظهور ستارگان سینمایی متعدد و آغاز موج نوی سینمای ایران، سالنهای سینمای متعدد و بزرگی نیز در سراسر کشور ساخته میشد تا پاسخگوی این حجم انبوه تماشاگر باشند که این امر رقابت جدی را در ساخت سالنهای بزرگ و مدرن جهت جذب هر چه بیشتر مخاطب ایجاد می کرد.
در این میان دو ارمنی به نامهای “وارطان پطروسیان” و “ملکن سانطوریان” اقدام به احداث سینمایی بزرگ به نام “دیاموند” در یکی از بهترین خیابانهای مشهد و با ظرفیت ۲۲۰۰ صندلی نمودند. این سینما که عنوان بزرگترین و مجلل ترین سینمای خاورمیانه را از آن خود کرده بود، در اردیبهشت ماه ۱۳۴۷ با اکران فیلم “جایزه بزرگ” افتتاح گردید. این سینمای مجلل با ظرفیت ۲۲۰۰ صندلی زمانی افتتاح شد که بزرگترین سینمای ایران در تهران ۱۸۰۰ صندلی ظرفیت داشت. استفاده از آپارات های ۷۰ میلیمتری پاناویژن و وایداسکرین ساخت کمپانی بویر آلمان به همراه صدای استریو فونیک ۶ باندی، لذت تماشای فیلم های باشکوهی مانند “اسپارتاکوس”، “ده فرمان”، “جنگ و صلح”، “لورنس عربستان”، “بر باد رفته” و “دکتر ژیواگو” را دو چندان می کرد. در کنار این سالن باشکوه، کافه بسیار مجللی نیز از علاقمندان و منتقدان و اهالی هنر و سینما پذیرایی میکرد. سیستم تهویه مطبوع بسیار پیشرفته ساخت کارخانه کورتیس آمریکا که در این سینما بکار گرفته شده بود، تا آن زمان در هیچ سالن دیگری در هیچ کجای کشور استفاده نشده بود. این سینما همچنین مجهز به اکران فیلم های سه بعدی بود.
پس از انقلاب، این سینما مانند بسیاری از سینماهای کشور مدتی تعطیل بود و پس از چند سال با نام جدید “هویزه” و با سه سالن نمایش فعالیت خود را از سر گرفت. این مجموعه هم اکنون پس از بازسازی، بصورت “پردیس سینمایی هویزه” توانسته عنوان قبلی خود را دوباره بدست آورد که در پست قبل بدان پرداخته شد.
استاد محمد رضا شجریان ( زاده مهرماه ۱۳۱۹ مشهد ) به روایت وب گاه آسیاسوسایتی پرآوازه ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی است. شجریان نخستین و تنها خواننده و موسیقیدان ایرانی است که موفق به دریافت جایزه پیکاسو و دیپلم افتخار از طرف یونسکو ( ۱۳۷۸ ) و نیز نخستین ایرانی است که نامزد دریافت جایزه گرمی ( معتبرترین جایزه موسیقی آمریکا ) شده است ( دو بار و برای آلبومهای فریاد و بی تو به سر نمیشود ). روزنامه ونکوورسان او را یکی از مهم ترین هنرمندان عرصه موسیقی جهان توصیف کرده است. استاد هم اکنون رییس شورای عالی خانه موسیقی ایران است. وی بنیانگذار گروه شهناز بوده و همچنین در عرصه خوشنویسی فعالیت داشته و دارای درجه ممتاز در خط نستعلیق است. ناگفته نماند که ایشان مبدع و مبتکر هشت ساز جدید از جمله سازهای شهرآشوب صراحی ساغر کرشمه و … در موسیقی ایرانی است.
پردیس سینمایی هویزه با ۵ سالن نمایش و آخرین استانداردهای روز دنیا پس از طی دوران ۱۶ ماهه بازسازی شهریورماه ۹۱ افتتاح گردید. بنا به گفته رئیس سازمان سینمایی کشور، این مجموعه بزرگترین و مدرنترین پردیس سینمایی ایران است. این مجموعه دارای ۵ سالن نمایش همگی مجهز به سیستم آپارات دیجیتال ۳۵ میلیمتری و full HD و صدای دالبی ساراند است و یکی از سالن ها نیز دارای امکانات پخش فیلم های سه بعدی است. از دیگر امکانات این پردیس سینمایی می توان مواردی مانند کافه سینما، سینما گالری، ۲ واحد کافی شاپ، کافی نت مجهز و رایگان، پله برقی، سرویسهای بهداشتی، نمازخانه و مدرنترین سیستم های سرمایش و گرمایش و برق اضطراری و اطفای حریق را نام برد. بزرگترین پرده سینمای ایران و نیز بزرگترین تلویزیون شهری سینمایی کشور از دیگر وجوه تمایز این مجموعه است.
در زیر تصاویری از بخش های مختلف این مجموعه را می بینید.
مشهد با دارا بودن ۲۰ سالن سینما، پس از تهران با ۱۰۲ سالن، بیشترین تعداد سالن سینما را در سطح کشور داراست. پس از مشهد، کرج با ۱۱، اصفهان و تبریز با ۹، شیراز با ۸ و اهواز با ۷ سالن سینما در رده های بعد قرار دارند.
متاسفانه تفاوت این ارقام در مورد پایتخت و سایر شهرها (به نسبت تفاوت جمعیت) بسیار فاحش است که لزوم توجه بیشتر به گسترش سینما در شهرستانها را نشان میدهد.
عکاسان مشهدی با کسب چهار مدال طلا، بیشترین تعداد مدال طلای هفتاد و سومین جشنواره جهانی عکس آساهی شیمبون ژاپن را در بین شرکت کنندگان ایرانی بدست آوردند. اين جشنواره توسط انجمن عکاسی ژاپن، موسسه انتشاراتی و روزنامه آساهی شیمبون (پر تیراژترین روزنامه کشور ژاپن) و شرکت کانن برگزار می شود. مسابقات عکس آساهی شیمبون ژاپن از حیث تعداد شرکت کنندگان و حضور عکاسان حرفه ای از سراسر جهان از اعتبار ویژه ای برخوردار است. در این دوره از مسابقات عکس آساهی، پنج هزار و ۹۷۲ اثر از ۴۰ کشور جهان ارسال شده بود که پس از چهار مرحله داوری، ۵۰ قطعه عکس به مرحله نهایی جشنواره، نمایشگاه و چاپ در کتاب جشنواره راه یافت و در این بین ۱۱ عکاس از ایران موفق به کسب مدال طلا شدند و پس از ویتنام در رتبه دوم جشنواره جای گرفتند. اسامی پذیرفته شدگان عبارت است از: محمد گلچین از رشت، آوا نصیری از اصفهان، سید صادق حسینی از شهر قیروکارزین فارس، مهران همراهی از خوزستان، ابراهیم کوچکی از آستانه اشرفیه، قدیر وقاری، کاظم حسینی، مسعود احمدزاده مطلق و حامد کلاهچیان از مشهد، جاوید تفضلی از بجنورد و مهدی قنواتی از تهران.
روزنامه خراسان، با حدود ۶۳ سال سابقه انتشار، قديميترين روزنامه محلي ايران است كه اكنون به صورت سراسري منتشر ميشود و از این حیث نیز خراسان و قدس که هر دو متعلق به شهر مشهد هستند، تنها روزنامه های محلی کشورند که بصورت سراسری انتشار می یابند. اولين شماره روزنامه خراسان در تاريخ ۱/۴/۱۳۲۸ منتشر شده است. روزنامه خراسان به صاحب امتیازی “محمدصادق تهرانیان” زمانی پا به عرصه مطبوعات استان خراسان گذاشت که حوادث پس از شهریور ۱۳۲۰ و نهضت ملی شدن صنعت نفت، تاریخ ایران را متحول کرده بود و به همین دلیل خراسان در کنار روزنامه های سراسری کیهان و اطلاعات، یکی از پربارترین و قوی ترین روزنامه های شهرستان لقب گرفته بود که با تلاش شبانه روزی مدیران و پرسنل وقت در طبع و توزیع سریع و به موقع اخبار و حوادث روز اقدام می کرد. نخستین شماره خراسان با ابتدایی ترین دستگاه ها و امکانات چاپی ازجمله چاپ سربی و انترتایپ های دستی و در فضای نامناسب اتاق ها و با شعار “برادر جان خراسان است این جا / سخن گفتن نه آسان است این جا” به تاریخ یکم تیرماه یک هزار و سیصد و بیست و هشت شمسی پا به عرصه مطبوعاتی کشور گذاشت. خط مشي اصلي روزنامه، “فرهنگي، اجتماعي، سياسي، خبري” بوده و صبحها منتشر ميشود. صاحب امتياز این روزنامه، موسسه فرهنگي و هنري خراسان ميباشد. روزنامه خراسان از تاريخ ۵/۱۱/۷۷ داراي چاپ همزمان در مشهد و تهران بوده و به مدرنترين سيستمهاي رايانهاي، ماهوارهاي و تجهيزات پيش از چاپ و چاپ مجهز است. این روزنامه در ۲۰ صفحه تمام رنگي و بصورت سراسري، ۸ صفحه ويژه خراسان رضوي، ۸ صفحه ويژه خراسان شمالي، ۸ صفحه ويژه خراسان جنوبي و ۳۲ صفحه نيازمنديها در استان هاي خراسان رضوي، شمالي و جنوبي منتشر مي شود. همچنین ویژه نامه جیم با موضوع مطالب، گزارش ها، طنز، کاریکاتور و … برای گروه سنی جوانان در روزهای پنجشنبه هر هفته و نیز ویژه نامه بایت با موضوع الکترونیک و رایانه و فناوری اطلاعات در روزهای چهارشنبه هر هفته به همراه روزنامه و بصورت ضمیمه منتشر میشوند. لازم بذکر است که دیگر روزنامه محلی مشهد، روزنامه شهرآرا با موضوع مسایل شهر مشهد و با صاحب امتیازی شهرداری مشهد است که پرتیراژترین و تخصصی ترین روزنامه شهری در کشور است.
بزرگترین مجسمه “فیگوراتیو” کشور با موضوع سلام به امام رضا (ع) اسفند ماه ۸۹ در ميدان ۱۵ خرداد مشهد به صورت رسمي رونمايي شد. این مجسمه توسط آقاي محمد سالاريان، مجسمه ساز برجسته كشور، در مدت كمتر از ۷ ماه ساخته شد.
این المان متشکل از یک دروازه بزرگ که بدون احتساب پایه ۵/۱۰ متر ارتفاع دارد و دروازه كوچك با ارتفاع ۸ متر مي باشد و نیز فرشته ای بصورت مردی با کمانی در دست و در حال سلام و تعظیم به حضرت رضا (ع) که در حالت نشسته ۵/۶ متر ارتفاع دارد. همچنین ابعاد پایه اثر چهار در پنج متر، طول هر يك از بال هاي فرشته ۷ متر، فاصله مياني بين دو بال بزرگ ۱۰ متر و وزن آن حدود ۱۰ تن است.
در طراحي و ساخت اين اثر سعي شده حد نصاب سازه به اندازه اي باشد كه مانع ديد حرم مطهر نگردد و زائرانی که از سمت پایانه مسافربری مشهد وارد این شهر میشوند، گنبد بارگاه رضوی را در بالای دو بال گشوده فرشته مشاهده کنند.
نخستین المان روبات ترنسفورمر (transformer) ایران در جریان برگزاری اولیه سمپوزیوم مجسمه سازی معاصر پدیده در محل برجهای اداری شهر رویایی پدیده شاندیز نصب و در معرض نمایش عموم گذاشته شد. سازندگان این اثر هنری دو برادر خلاق به نام حسن و سعید نوروزی هستند. این المان شامل دو روبات ترنسفورمر به رنگهای نوک مدادی و قرمز است که از قطعات خودروی پژو ۲۰۶ ساخته شده اند.
در حاشيه همايش شاهنامه و پژوهشهاي آييني كه به مناسبت روز بزرگداشت فردوسي و در دانشكده ادبيات دكتر شريعتي دانشگاه فردوسي مشهد برگزار شد، از بزرگترين فرهنگ جامع زبان فارسي رونمایی شد.
در این رابطه دکتر محمد جعفر یاحقی (دبیر همایش) گفت: “فرهنگ لغت جامع زبان فارسي، اولين لغتنامه فارسي است كه در آن تنها به بررسي معنايي، ريشه و ارتباط باستاني كلمه پرداخته شده است. اين كتاب كه براي هر كلمه كاربرد آن در لهجههاي مختلف ايران ذكر شده است، ميتواند در حوزه زبانشناسي و واژهشناسي جايگزين همه فرهنگهاي بزرگ فارسي مانند دهخدا و معين شود. در اين كتاب كه به كوشش فرهنگستان زبان فارسي، طي ۱۸ سال كار مداوم و مطالعه بيش از هزار متن قديمي و جديد انجام شده است، سعي شده تنها به بررسي لغت فارسي پرداخته شود.”
منبع : مشهد شهر ترین ها
١- دو ايراد در يك بار خواندن اين مطالب به چشم من آمد:
١- سينما هويزه، پس از انقلاب، تا مدت ها با همان ظرفيت پيش از انقلاب (با يك سالن دو طبقه) فعال بود و تعطيلى قابل توجه آن يك بار پيش از سه سالنه شدن و يك بار پيش از پرديس شدن اتفاق افتاد. پس اين كه بعد از انقلاب مدتى تعطيل و بوده و بعد با سه سالن آغاز به كار كرده غلط است و نشان از بى اطلاعى نويسنده دارد.
٢- خراسان و قدس تنها روزنامه هاى محلى سراسرى شده نيستند. مثلاً “خبر جنوب” شيراز هم سراسرى است.