پوستیندوزی
در زمره صنایع دستی مشهد پوستیندوزی و نقشاندازی روی آن از اهمیت و جایگاه برخوردار است. بنابر شواهد فن پرورش و نمک زدن، تراش و خورش دادن و آماده کردن پوست برای جلیقه، پوستین و زیرانداز، دارای سابقه هزار ساله و یا بیشتر میباشد. پیش از این بسیاری از پوستیندوزها در محله نوغان گردهم میآمدند که اصلیت آنها کابلی و در مشهد متوطن گردیده بودند، شیوه کار آنان بدین ترتیب آغاز میشد، ابندا پوست تازه گوسفندان پر پشم را به دباغخانه میبرند، پشت پوستها را با نمک و آرد جو آش میدادند، کارد میکشیدند، رنگ میزدند و در آفتاب میگستراندند تا به صورت چرم نرم و زرد رنگی درآیند، آنگاه آن را اصلاح کرده و مانند خیاطها برای تهیه انواع پوستین آن را برش میدادند و با سوزن به هم میدوختند، برای تزيین پوستین نیز از هنر سوزندوزی و با رنگآمیزی استفاده میکردند و امروزه پوستیندوزی از هنرهای مردم شاندیز محسوب میشود که در کنار کار کشاورزی و دامپروری به این حرفه نیز روی آوردهاند و به تولید انواع سجاده، پادری، دایرههای کفشی، دستکش و غیره اشتغال دارند.
پاسخ دهید