رباط و موزه ویرانی
رباط ویرانی مربوط به دوره تیموریان – دوره صفوی است و در شهرستان شاندیز، روستای ویرانی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ دی ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۶۱ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]
رباط کاروانسرای ویرانی در راه تابستانی مواصلاتی نیشابور به توس واقع و از نوع رباط های سرپوشیده و فاقد حیاط مرکزی می باشد. این بنا دارای نه غرفه با طاق های جناقی است که هشت غرفه به شکل قرینه روبرو و یک غرفه در انتهای بنا قرار گرفته است. در موزه مردم شناسی رباط ویرانی از مشاغل و حرف سنتی استان خراسان رضوی و به ویژه مشهد مقدس به نمایش گذارده شده و می توان آن را نخستین موزه مردم شناسی کشور و اولین موزه تخصصی مشاغل و حرف سنتی در خراسان به شمار آورد. [
این موزه با هدف معرفی جایگاه و اهمیت مشاغل سنتی و بومی مشهد در سال ۱۳۸۵ در محل رباط ویرانی از بناهای تاریخی دوره تیموری و صفوی ایجاد گردیده است. رباط ویرانی بنایی است سرپوشیده که در قرون و سدههای پیشین راه کاروانرو نیشابور به توس واقع بوده است. در این موزه بخشهای مختلفی از جمله فیروزه تراشی و هرکاره تراشی، زینسازی، گاریسازی، جاروبافی، حصیربافی، عطاری و گیاهان دارویی، پوستین دوزی و حلاجی، کفاشی و… به نمایش درآمده است. بر مبنای ارقام و آمار منتشر شده از عدد و سکنه شهر مشهد در سال ۱۲۹۵ق، در این شهر حدود ۳۳۶ نوع شغل و حرفه وجود داشته که از نظر تعداد، بقال، شعرباف، زارع و خباز در صدر مشاغل قرار داشتهاند.
منابع
«راهنمای گردشگری مشهد». بازبینیشده در ۱۷/۰۱/۲۰۱۲.
پاسخ دهید