شیرازی، ابوالحسن (۱۲۹۳ – ۱۳۷۹ه.ش)
آیتالله شیخ ابوالحسن شیرازی(مقدسی)، در سال ۱۲۹۳ در كوهستان از توابع داراب استان فارس متولد شد. پدرش مهدی قلی خان از منتفذین محل بود.
مقدمات دانش اندوزی را در داراب در اصطهبانات گذراند و در شیراز سطوح عالیه و مقداری فلسفه آموخت؛ سپس به مشهد آمد و مدتی از دروس اساتید حوزهی مشهد به ویژه دروس عمیق و عالم پرور آیتالله میرزا مهدی اصفهانی(ره) بهره گرفت. پس از مدتی رهسپار نجف گردید و از محضر آیات عظام شیخ محمدحسین اصفهانی(كمپانی)، میرزا محمدحسین نائینی، آقا ضیاء عراقی و سیّد عبدالهادی شیرازی استفاده كرد و موفق به دریافت اجازه اجتهاد از برخی آیات عظام گردید.
آنگاه به ایران بازگشت و دو سال در حوزهی علمیه قم در درس مرحوم آیتالله العظمی بروجردی شركت كرد. وی در سال ۱۳۴۰ به مشهد مراجعت كرد و به تدریس و تربیت فاضل پرداخت.
همزمان با شروع نهضت انقلاب اسلامی در ایران ایشان صادقانه در این قیام مردمی شركت كرد.
این عالم خدمتگزار همواره (قبل و بعد از انقلاب) برای رفع مشكلات مردم – به ویژه همشهریهای خود- فراوان میكوشید.او با تأسیس چندین حمام عمومی، منبع آب آشامیدنی، حسینیه، مسجد، مدرسه، سدهای خاكی، در خراسان و داراب و تأسیس چندین شهرك برای افراد كم درآمد، آثار بسیاری از خود بر جای گذاشت. ایشان به كارهای فرهنگی و علمی بسیار ارج مینهاد، از این رو مدرسه علمیه «ولی عصر (عج)» و مۆسسه «اسلام شناسی بانوان» را تأسیس كرد.
و بالأخره پس از عمری سراسر تلاش، جهاد و اخلاص، عصر یكشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۷۹/ پنجم جمادی الاولی ۱۴۲۱ قمری در ۸۶ سالگی دار فانی را وداع گفت و در جوار مولایش حضرت امام رضا(ع) در دارالزهد مدفون گشت.
منبع: آستان قدس رضوی
پاسخ دهید