ویژگی موسیقی جنوب خراسان حرکات ریتمیک و نمایشی آن است . موسیقی در این منطقه از سابقه ای طولانی برخوردار است .
برخی قطعات موسیقی ویژه رقص های محلی در این منطقه عبارتند از : اصیلی ، ناره ، چنشتی ، چپ و راست شیرجه ، احوال و سه ضرب .
علاوه بر رقص های انفرادی ، دو نفره و گروهی ، رقص های دیگری نیز وجود دارد که چون رقصندگان آن ها به چوب بازی نیز می پردازند ، در ردیف « چوب بازی ها » به حساب می آیند . این رقص ها پیچیده و سخت هستند و نیاز به مهارت ، تمرین و انعطاف بدن دارد .
مراسم رقص چوب بازی دو نفری اجرا می شد و اگر تعداد رقاصان زیاد بود به دسته های دو نفری تقسیم می شدند و همه با هم ولی دو نفر دو نفر می رقصیدند . بدینسان که هر یک از دو نفر دو قطعه چوب کوتاه و مقاوم به دست می گرفت و همراه با آهنگ “دایره” به رقص می پرداخت و دو چوبش را به هم می زد و به دور خودش می گشت و در هر چرخ چوب هایش را به چوب های حریف خود می زد . این رقص به ویژه وقتی که تعداد رقاصان زیاد بود بسیار پرتحرک و هیجان انگیز بود و صدای دایره ( یا سرنا و دهل ) با صدای برخورد چوب ها و صدای دست زدن تماشاچیان غوغایی به پا می کرد . به این رقص « چوب بازی » ( چُوبازی ) می گفتند . « چوب بازی » که به یک رقص رزمی و شمشیر بازی شباهت دارد در همه شهرهای خراسان به ویژه شهرهای جنوبی و جنوب شرقی آن هنوز مرسوم و معمول است .
. آهنگ های ویژه چوب بازی عبارتند از : آزاد ، کنار به خاک ، وسط به خاک ، پک پک ، دست به خواب ، پشت و گندم کاری .
پاسخ دهید